Toczeń rumieniowaty

Niewiele słyszy się o toczniu rumieniowatym. Choć to schorzenie nie należy do najczęstszych, nie powinno się go bagatelizować, ze względu na jego wpływ na cały organizm człowieka. Czym jest toczeń rumieniowaty i czy należy się go obawiać?

Defekt autoimmunologiczny o szerokim zasięgu

Toczeń rumieniowaty i przyczyny tej choroby nie są jeszcze w pełni poznane. Największe znaczenie w jego patogenezie przypisuje się jednak kompleksom immunologicznym, które odkładają się w ścianach naczyń, narządach wewnętrznych oraz na granicy skórno-naskórkowej, wywołując symptomy choroby. Kompleksy te powstają w organizmie chorego wskutek wytworzenia przez niego przeciwciał. Toczeń należy więc do grupy chorób autoimmunologicznych.

Wytworzone przeciwciała oraz kompleksy immunologiczne oddziałują na szereg różnych reakcji prozapalnych. Wpływają one głównie na komórki krwi (m.in. limfocyty, trombocyty) i stymulują produkcję cytokin, które wzmagają reakcje zapalne.

Wyróżnia się kilka odmian tocznia rumieniowatego, do głównych zalicza się postać skórną ogniskową (DLE), w której nie występują objawy narządowe oraz częściej spotykaną odmianę układową (SLE). U każdego chorego przebieg choroby może wyglądać nieco inaczej, podobnie jak jego patogeneza. Kilka cech wpływa jednak na prawdopodobieństwo wystąpienia tego schorzenia. Toczeń jest chorobą dominującą u kobiet. Zwraca się również uwagę na istotną rolę genetyki w prawdopodobieństwie rozwoju choroby u danej osoby.

Motyl, który zwiastuje chorobę

Toczeń rumieniowaty i objawy tej choroby, ze względu na dotknięcie wielu narządów w organizmie, może wydawać się chorobą trudną do zidentyfikowania. Istnieje jednak jeden charakterystyczny objaw tocznia, jakim jest rumieniowa zmiana kształtem przypominająca motyla w okolicach nosa i policzków chorego. Zmiany rumieniowo-złuszczające dotykają również skóry owłosionej głowy, paliczków, a także błon śluzowych. Zauważalna jest charakterystyczna nadwrażliwość na światło.

W SLE zmiany w obrębie narządów wewnętrznych mogą być bardzo różnorodne. Najczęściej chorobowo dotknięte są nerki oraz serce, tam bowiem w dużej mierze odkładają się kompleksy immunologiczne. Stanom zapalnym w nerkach mogą towarzyszyć znaczące bóle i nieprawidłowe wyniki badań moczu. W przypadku serca z kolei może dojść do zaburzenia jego rytmu lub niewydolności krążenia. Chorobowo zmieniona bywa także opłucna. Pojawić mogą się również objawy przypominające psychozę lub padaczkę.

Toczeń rumieniowaty i leczenie

Jak w zdecydowanej większości chorób, których pojawienie się nie jest w pełni wyjaśnione, również toczeń rumieniowaty leczony jest głównie objawowo. Najczęściej wybierane jest leczenie farmakologiczne, oparte na lekach immunosupresyjnych, których funkcją jest niejako uspokojenie nadwrażliwego układu odpornościowego. Stosuje się również leki przeciwzapalne, w tym sterydowe. Środki tego typu, choć częściowo skuteczne, nie eliminują w zupełności choroby, a z czasem obciążą również wątrobę.

Toczeń, zwłaszcza odmiana SLE, jest chorobą, którą leczy się trudno ze względu na szybko wyrządzane krzywdy w wielu częściach organizmu. Szczególnie istotne jest więc wczesne wprowadzenie leczenia, a także zapobieganie rozwojowi choroby, zwłaszcza u osób, które mogą być obciążone genetycznie.

Czy odpowiednia dieta może pomóc?

Wszyscy zdajemy sobie sprawę z istoty zdrowego stylu życia. Aktywność fizyczna oraz odpowiednie żywienie ma działanie holistyczne na cały nasz organizm, co zapewne zadeklarować może każdy dietetyk. Niewielu chorych dotkniętych toczniem zgłasza się jednak właśnie do tego specjalisty, poszukując pomocy. Ma to zapewne związek z drastycznym rozwojem choroby, który budząc u ludzi grozę, skłania raczej ku sięganiu po poradę lekarzy. To właśnie odpowiednia dieta może przy tym umożliwić podejście do choroby nie tylko kompleksowo, ale i przyczynowo.

Dr Kwaśniewski lata temu opracował Dietę optymalną. Uznawana jest ona za metodę żywienia, która w przypadku większości chorób radzi sobie z nimi już u ich podstaw. Opiera się na takiej proporcji makroelementów, która zmniejsza występowanie stanów zapalnych w organizmie, a dodatkowo pozwala na optymalną jego regenerację. Choć pewne szkody wyrządzone przez chorobę nie będą mogły zostać cofnięte, wprowadzenie w życie Żywienia optymalnego pozwala chorym na tocznia rumieniowatego na powrót do zdrowia i wyeliminowanie nawet innych, towarzyszących podopiecznemu chorób.

Leczenie każdej choroby można, a nawet powinno się, wesprzeć o odpowiednie żywienie. To właśnie ono wpływa na każdy organ w naszym ciele, co jest szczególnie cenne w przypadku choroby tak dotkliwej, jak toczeń rumieniowaty.