Stwardnienie rozsiane i zanikowe boczne

Układ nerwowy

Stwardnienie rozsiane i zanikowe boczne

Czy walka z chorobą ma sens?

 

Zarówno stwardnienie rozsiane (SM), jak i stwardnienie zanikowe boczne (SLA), są chorobami budzącymi grozę wśród ludzi w prawie każdym wieku. Wiele słyszy się o ich nieubłaganych postępach, które doprowadzić mogą nawet do śmierci. Istnieją jednak sposoby zapobiegania powstawaniu tej choroby, które zaczynają się już od odpowiedniego żywienia.

 

 

Atak na własne nerwy

 

Stwardnienie rozsiane i przyczyny tej choroby zbadane są lepiej niż w przypadku stwardnienia zanikowego bocznego. Oba zaburzenia często określa się jednak mianem słabo poznanych, co przekłada się również na szybkość ich postępowania i brak skutecznych metod leczenia.

 

SM należy do grupy chorób autoimmunologicznych, czyli związanych z wrogą reakcją układu odpornościowego na własne tkanki organizmu, czyli nerwy w przypadku tej choroby. Przypuszcza się również związek SLA z immunologią. Główna różnica między chorobami leży na poziomie dotknięcia przez nią innych szlaków nerwowych. W przypadku SM uszkodzone zostają głównie nerwy czuciowe, natomiast w SLA choroba skupia się na nerwach ruchowych. Stwardnienie zanikowe boczne jest też częściej chorobą szybko postępującą i powodującą drastyczne pogorszenie stanu pacjentów.

 

 

Stwardnienie rozsiane i objawy

 

Symptomy tej choroby, ze względu na patogenezę, opierają się głównie na neurologii. Zauważalne są przede wszystkim zaburzenia czucia, ale też pośrednio związane z nimi drżenia mięśniowe, zachwiania równowagi, pogorszenie wzroku czy trudności z oddawaniem moczu. Mechanizm pojawiania się tych zmian związany jest z wybiórczym uszkadzaniem nerwów, zwłaszcza w pobliżu rdzenia kręgowego. Szczególnie dotknięte mogą być tym nerwy wyposażone w osłonkę mielinową.

 

W przypadku stwardnienia zanikowego bocznego początkowe dolegliwości bywają trudne do zauważenia. Drżenie i słabość mięśni, zwłaszcza w obrębie kończyn dolnych, początkowo bywa uznawane za zmęczenie, które również często daje się we znaki w pierwszych fazach choroby. Choć każdy chory na SLA zmaga się z chorobą inaczej, w większości przypadków prowadzi ona do stałego upośledzenia kończyn dolnych, a z czasem także i reszty ciała. Schorzenie wiąże się także z dolegliwościami bólowymi i skurczowymi. Z czasem pojawiają się również trudności z mówieniem i spożywaniem pokarmów, przy zachowaniu pełnej sprawności psychicznej, co jest bardzo dużym emocjonalnym obciążeniem dla chorego.

 

 

Stwardnienie rozsiane i leczenie — nierówna walka z chorobą

 

Tak dramatyczny przebieg choroby, w odniesieniu do jej przyczyny, często uznawanej za „nieznaną”, skłania chorych do poszukiwania bardzo wielu rozwiązań u różnych specjalistów. Dotknięci chorobą szukają odpowiedzi nawet u najlepszych lekarzy i dietetyków z Warszawy. Są ku temu przesłanki, ponieważ bardzo dużą wagę powinno się przykładać do diety w czasie przebiegu choroby.

 

Istotną informacją w ujęciu obu opisywanych schorzeń jest cecha charakterystyczna tkanki nerwowej, która leży w ograniczonej jej zdolności do regeneracji. Uznaje się w zasadzie, iż zniszczone nerwy zupełnie nie są w stanie się odbudować do takiego stopnia, by spełniać swoją funkcję. Z tego względu leczenie stwardnienia zanikowego bocznego oraz stwardnienia rozsianego opiera się zazwyczaj na zapobieganiu rozprzestrzenienia się choroby. Dlatego tak istotną rolę w walce o zdrowie odgrywa tutaj czas.

 

Rodzinna skłonność do zapadania na choroby autoimmunologiczne lub przypadek SM/SLA u przodków, powinien skłaniać do wprowadzenia odpowiedniej profilaktyki. Oprócz regularnych badań istotnym jej elementem jest dieta, która powinna obfitować w składniki sprzyjające prawidłowemu funkcjonowaniu układu nerwowego.

 

 

Odżywienie układu nerwowego

 

Nieprawidłowe żywienie prowadzi do zmian w obrębie całego organizmu. Dotyka ono z czasem również tkanki nerwowej, która z powodu braku wartościowych składników odżywczych, ulega deformacji. W ten sposób staje się pozornym „wrogiem” naszego układu odpornościowego.

 

W diecie osoby chorej na SM oraz SLA nie może brakować wartościowych źródeł energii oraz białka. Zasadą Żywienia optymalnego, będącego jedną ze skutecznych metod walki z tymi chorobami, jest ograniczenie spożycia węglowodanów i odpowiednie unormowanie źródeł zarówno białka, jak i tłuszczu. Sprzyja to regeneracji niedotkniętych jeszcze chorobą nerwów, co w pewnym stopniu zatrzymuje rozwój choroby. Obserwuje się nawet przywrócenie sprawności osób z SM, którzy po wprowadzeniu Diety optymalnej odzyskali możliwość samodzielnego ruchu.

 

Warto walczyć nawet z chorobami, które określane są mianem „nieuleczalnych”. Zmiana stylu życia i diety może nie tylko uchronić przed rozwojem choroby, ale wręcz przywrócić część sprawności choremu.

 

Potrzebujesz pomocy dietetyka?

Zapraszamy do sprawdzenia naszej oferty na rozpiski lub plany dietetyczne, oraz pakiety usług. Z pewnością znajdziesz opcję współpracy odpowiednią dla Ciebie!