Łuszczyca

Chorobowe stany skórne, choć należą raczej do zaburzeń częstych, stanowić mogą naprawdę duży problem. Również łuszczyca, jako choroba trudna do ukrycia, może powodować zarówno fizyczny, jak i psychiczny dyskomfort.

Czym jest i skąd bierze się łuszczyca?

Jest to jedno z najczęstszych schorzeń skórnych. Określa się ją mianem nieuleczalnej i nawrotowej. Oznacza to, że nawet zupełne złagodzenie zmian nie gwarantuje, iż objawy tej choroby nigdy nie nawrócą. Bezpośrednie czynniki zachorowania nie są jednak jednoznacznie stwierdzone.

W tym przypadku typuje się jednak bezpośredni wpływ m.in. czynników genetycznych, autoagresji (patologicznej reakcji układu odpornościowego względem prawidłowych tkanek organizmu), zmian naczyniowych (głównie niedokrwienia) czy cytokin. Uogólniając, można więc stwierdzić, iż łuszczyca jest chorobą, która wiąże się bezpośrednio ze stanem zapalnym i nieprawidłowym odżywieniem tkanek, co skutkuje jej niewłaściwym rozwojem i złuszczaniem. Dużą uwagę zwraca się również na sposób odżywiania.

Charakterystyczny wygląd nieproszonej choroby

Łuszczyca i jej objawy nie zawsze są jednorodne. Zasadniczo można jednak uznać, iż głównym objawem w obrębie skóry są łuszczące się, szorstkie plamy, które stanowią duży dyskomfort dla chorego.

Początkowo na skórze pojawia się niewielka, brunatna lub czerwona grudka, która złuszcza się delikatnie. Zmiany rozwijają się jednak do wielkości około kilku centymetrów. Pokryte są wtedy charakterystycznymi, nawiązującymi do nazwy choroby, srebrzystymi łuskami. Plamy te mogą pojawiać się w miejscu zadrapania lub urazu.

Odmiany chorób łuszczycowych

Łuszczyca jest chorobą bardzo niejednorodną. Wyróżniać można jej wiele odmian, m.in. wysiękową czy krostkową. Charakterystyczna jest także łuszczyca głowy czy okolic paznokci. Łuszczyca skóry głowy może przechodzić nawet na skórę czoła. Objawia się zmianami, które zlewają się ze sobą, nie zmieniając przy tym stanu samych włosów. Mimo to jest to choroba nieprzyjemna, nie tylko ze względu na niekorzystny jej wygląd, ale także powodujące dyskomfort objawy.

Choroba (nie)uleczalna?

Choć wielu dermatologów wskazuje na stale nawracające objawy łuszczycy, które nigdy nie ustąpią na zawsze, istnieje szereg metod zmniejszania zmian łuszczycowych z punktu widzenia dermatologicznego. Stosuje się tu przede wszystkim glikokortykosteroidy, będące grupą leków o działaniu przeciwzapalnym — działającym zatem bezpośrednio na patologiczny stan zapalny w skórze. Duży wpływ na leczenie łuszczycy mają także pochodne witaminy D3 oraz witaminy A. Łuszczyca głowy często traktowana jest środkami złuszczającymi, które ułatwiają wygładzenie skóry, np. kwasem salicylowym.

Oprócz tego stosuje się również terapię światłem UV, które działa immunosupresyjnie (osłabia nadmierne działanie układu odpornościowego) oraz leczenie prądem, usprawniające krążenie.

Leczenie łuszczycy dietą — czy jest możliwe?

Jest nie tylko możliwe, ale wręcz wskazane. Dieta ma bardzo duży wpływ na rozwój zmian łuszczycowych. Zauważono, iż na terenie Japonii, gdzie choroba była nieznana przez bardzo długi czas, pojawiło się więcej zachorowań w okresie powojennym, co wiąże się bezpośrednio z wpływem kultury zachodniej na żywienie Japończyków. Sama dieta japońska opiera się bowiem na dużej ilości ryb, co może mieć znaczący wpływ na cofnięcie się zmian łuszczycowych.

Poruszając kwestię żywienia w przypadku tej choroby, warto mieć na uwadze, w jaki sposób funkcjonuje odżywianie niektórych partii organizmu. Nasze ciało kieruje substancje odżywcze najpierw tam, gdzie są one najbardziej potrzebne, tj. do rdzenia kręgowego oraz mózgu. W związku z tym faktem zburzone może być odpowiednie odżywianie skóry, zwłaszcza w niektórych jej partiach, jak np. w okolicy łokci czy kolan. Tam też najczęściej obserwuje się pojawienie zmian łuszczycowych.

Żywienie optymalne, opracowane przez dr Kwaśniewskiego, opiera się na spożyciu dużej ilości tłuszczu oraz kolagenu głównie pochodzenia zwierzęcego. Można więc w pewnym stopniu przyrównać ją do dawnej diety Japończyków, u których nie występował problem łuszczycy. Taka dieta, ułożona przez dobrego dietetyka, może wpłynąć zarówno na dostarczenie odpowiedniej ilości składników odżywczych (potrzebnych do odżywienia także skóry), jak i na poprawę ukrwienia oraz zmniejszenie stanu zapalnego.

Dieta optymalna pozwoliła na cofnięcie się zmian u wielu chorych, a nawet na zupełne ograniczenie rozwoju choroby. Warto więc wybrać się do dobrego dietetyka z Warszawy, który zaoferuje dobranie odpowiedniej diety, opartej o Żywienie optymalne, aby łuszczyca nie stanowiła już ani problemu, ani obawy na przyszłość.