Choroba Leśniowskiego Crohna

Układ pokarmowy

Choroba Leśniowskiego Crohna – trudna choroba przewodu pokarmowego

 

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest jednym ze schorzeń, które choć zostały odkryte wiele lat temu, wciąż nie są zupełnie poznane. Nie czyni to jej jednak mniej problematycznej, ponieważ często daje bardzo ciężkie objawy, z którymi muszą radzić sobie chorzy.

 

 

Autodestrukcja przewodu pokarmowego

 

Choroba Leśniowskiego-Crohna została pierwszy raz opisana przez polskiego lekarza — dr Leśniewskiego — ponad sto lat temu. Na całym świecie często określana jest jednak jedynie jako „choroba Crohna” — od nazwiska drugiego badacza, który zdołał ją opisać.

 

Przyczyna schorzenia nie jest dokładnie poznana, pomimo wielokrotnych badań jej dotyczących na przestrzeni lat. Jak często w przypadku chorób o nieznanym pochodzeniu, przypuszcza się jej związek z czynnikami genetycznymi i środowiskowymi.

 

Znany jest nam jednak mechanizm chorobowy, powodujący nieprzyjemne objawy, w przypadku tego zaburzenia. Nabłonek jest tkanką, która pokrywa praktycznie każdy odcinek naszego ciała. W przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna nabłonek układu pokarmowego traci łączność między swoimi składowymi. Dotyczy to całego przewodu pokarmowego, jednak przede wszystkim choroba dotyka jelit. Powoduje to oddalanie się od siebie komórek nabłonkowych, z odsłonięciem głębszych warstw przewodu pokarmowego, co skutkuje powstaniem stanu zapalnego i wrzodów. W istocie schorzenie to jest więc zapaleniem jelit.

 

 

Bakterie i jelita — wrogowie czy przyjaciele?

 

Choroby jelit bardzo często mają również związek z zaburzeniami w funkcjonowaniu ich naturalnej flory bakteryjnej. Nasza flora jelitowa stanowi swoistą barierę przeciwko szkodliwym dla nas patogenom. Jej naruszenie np. poprzez częstą antybiotykoterapię, może powodować zasiedlenie jelit innymi, szkodliwymi drobnoustrojami, szczególnie w przypadku przerwania ciągłości nabłonka — jak w chorobie Crohna. Udział pewnych bakterii w nasileniu stanu zapalnego w tym schorzeniu może być bardzo ważnym elementem wpływającym na jej utrzymywanie się.

 

 

Objawy choroby Crohna

 

Do objawów tej choroby należą m.in. bóle brzucha, biegunki (czasem krwiste), utrata wagi czy wymioty. Wiąże się to bezpośrednio z powstającymi w przewodzie pokarmowym wrzodami, stale drażnionymi przy jedzeniu. Z tego też względu zaburzenia znacznie nasilają się po posiłku.

 

Choroba Leśniowskiego-Crohna daje objawy nie tylko ze strony jelit, ale i całego organizmu. Wspomniane wcześniej problemy stawowe, związane z bólem i drętwieniem kończyn, są bardzo częstym objawem tego zaburzenia.

 

 

Choroba Leśniowskiego-Crohna i leczenie konwencjonalne

 

Współczesna medycyna, nie potrafiąc znaleźć odpowiedzi na nurtujące ją pytania dotyczące przyczyny niektórych schorzeń, zaleca leczenie jej objawów. Tak jest również w przypadku tej choroby jelit. Chorzy leczeni są często znaczącą ilością leków immunosupresyjnych, czyli obniżających wrażliwość układu odpornościowego, a także kortykosteroidów, mających na celu zmniejszenie stanu zapalnego. Podejrzenie związku choroby z zakażeniami bakteryjnymi prowadzi do stosowania antybiotyków. Te z kolei jeszcze bardziej wyjaławiają tak trudną do odbudowania naturalną florę bakteryjną.

 

Poważnym skutkiem przewlekłego stanu zapalnego jest nadmierne bliznowacenie w obrębie jelita lub całkowite jego przerwanie. Każda z tych sytuacji może skończyć się koniecznością operowania, co jest najbardziej poważną metodą leczenia, wciąż nieusuwającą jednak przyczyny.

 

 

Dieta jako leczenie przyczynowe

 

Choroba Leśniowskiego-Crohna i dieta dla wielu lekarzy wydaje się niebezpośrednio związana. Zależność stanu układu pokarmowego od spożywanych posiłków jest przy tym niezaprzeczalna. Potwierdza to dodatkowo znaczny wzrost zachorowań na tę chorobę w krajach wysokorozwiniętych, w których coraz częściej dominuje niezbilansowana dieta. Stąd też niejeden lekarz oraz dietetyk powiązał tę chorobę ze sposobem odżywiania się.

 

Dieta optymalna, bazująca na zwiększonym spożyciu tłuszczy, wbrew pozorom znacząco odciąża układ pokarmowy, pozwalając mu na regenerację i odbudowę przerwanego nabłonka. Jedną z zasad takiego żywienia jest ograniczenie produktów bogatych węglowodany i innych pokarmów drażniących, co znacznie zmniejsza powstały w wyniku choroby stan zapalny.

 

Dodatkowo dieta optymalna pozwala zwalczać chorobę nie tylko na poziomie przewodu pokarmowego, ale też całego organizmu. Wykazano bowiem jej pozytywny wpływ na regenerację tkanki łącznej, będącej główną składową stawów, co eliminuje nieprzyjemne dolegliwości z ich strony.

 

Ta poważna choroba, odkryta przed dziesiątkami lat, wciąż leczona jest poprzez podawanie zatrważającej ilości leków, a czasem nawet operacje. Tymczasem okazuje się, że jednym z najlepszych lekarstw, może być właśnie jedzenie, będące w stałym kontakcie z układem pokarmowym. Dieta optymalna, o której odpowiednie wprowadzenie zadba doświadczony dietetyk, może dla niejednego chorego okazać się wręcz wybawieniem.

 

Potrzebujesz pomocy dietetyka?

Zapraszamy do sprawdzenia naszej oferty na rozpiski lub plany dietetyczne, oraz pakiety usług. Z pewnością znajdziesz opcję współpracy odpowiednią dla Ciebie!